دگر این محبت را من هرگز گدایی نکنم
سائل کوی رندانم و باور کن خدایی نکنم
وقتی دریای نگاهت از من ربودی آنن
سعی کردم از مردن دل رونمایی نکنم
راهی که با هم شروع کردی و نیستی دگر
قسم به راهمان با دگری دگر صفایی نکنم
گفتی صدایت قشنگ است و خندیدم من
یاد میگیرم دگر به این حرفا اعتنایی نکنم
شکستم از درون، هنگام تماشای دوریت
قول میدم از تو پیش دگری شکوایی نکنم
راه به من نشان دادی و خود نپیمودیش
آموختم در این راه دگر بی پروایی نکنم
در این بازی گرگ و میش دریده شدم
اما زیر چنگال تو قسم، صدایی نکنم
با دستم قلبم را به سپردم روز تولدت
کاش میشد قلب را اینگونه فدایی نکنم
با تو بودن برایم از هر چیز زیبا تر بود
کاش ، دگر فکر به این زیبایی نکنم
یا تو بگرد به خانه دل پارسای خودت
یا دگر من حتی با دل هیچ نجوایی نکنم
