سلام
این شعر رو تقدیم میکنم به پدرم تا الان نتونستم براش بخونم چون شعر هام رو هیچ کس تو خانواده ام نمیدونه، کاش یه روزی برسه بتونم با همه وجودم این شعر رو براش بخون درد دلم به سبک محروم ابوالفضل سپهر یادش گرامی.
اتل متل یه بابا، که همه دنیامه
بعد خدای یکتا، اون تنها تکیه گامه
قربون برم بابارو، مرده جنگ و نبرده
پشتم گرمه به اونو، پشت خودش چه سرده
بعد اسارت هم بابام، کلی سختی کشیده
ولی هیچ کسی اونو، هرگز خسته ندیده
درد اعصابش اونو، هر روز داره میکُشه
این بابای جانبازم، دلش به بچه هاش خوشه
منم بابا پسرت، این بچه ی نا خلف
ولی بابا تو مردی، دلسوزی و با شرف
هیچ وقت درکت نکردم ، با این همه ادعام
هیچ وقت شعرت نکردم، تو این همه قصه هام
بابا بذار راست بگم، با همه ی بدیام
اگه یه روز نباشی، تمومه دلخوشیام
بابا بچه ات میدونه، تو خیلی سختی دیدی
فقط خدا میدونه، یه روز خوش ندیدی
وقتی نفس میکشی، دنیا برام قشنگه
خدا مگه چی میشه، بابام با درد نجنگه
نمیدونه هیچ کسی، درد منم همین جاس
که تا آخر عمرتم، دردات همه پا برجاس
وقتی ناراحت میشی، دنیا واسم تمومه
الهی که بعد تو، پارسا دیگه نمونه
م.پ یکی از روزهای خرداد 95 - 3:48 بامداد
یه جمله حرف دلمو میزنم خیلی ها میگن شما بچه های جانبازا و ایثارگرا خیلی امتیازات دارین، اما من میگم کاشکی پدر منم یه اعصاب آروم داشت ما هیج کدوم این امتیازا رو نداشتیم. چیزی رو از دست داده ایم که برگشتنی نیست و چیزی ها که میدن رو میشه تحصیل کرد.
یا علی
